Incatrail dag 3: als een Condor vliegen door de lucht

Mats vliegt als een Condor met zijn armen wijd over het dal.....1 km lang de vrijheid proeven en met grote snelheid naar de berg aan de andere kant van het brede dal vliegen....Yvonne vliegt Mats snel achterna. Gaaf dat ze gewoon mee doet...ik hoor hun enthousiasme en het geluid van de ijzeren kabel die door de katrol op hun rug geklikt glijdt als ze door de zwaartekracht van de ene hogere berg naar de andere kant van het dal naar de lagere berg vliegen.....we zijn aan het Ziplinen....

Vanochtend werd ik om 0400 wakker.....Nina komt thuis na een avondje stappen ....gisteravond na het eten zijn Yvonne en ik met een tuktukje naar het hotel gereden.....het flauwvallen in de ochtend maakt dat ik moe ben en nog wat onzeker op mijn benen sta....Jesse en Mats zijn net met wat Engelsen en Nina, Lowi en John begonnen met een tequila cocktail trilogie........die met elk drankje beter en sterker wordt......ik heb Mats zelf laten beslissen om wel of niet mee te doen....tsja wat is daarin verstandig....ik weet dat hij af en toe alcohol drinkt als hij met zijn vrienden uitgaat in Zeist of Utrecht...eerst zei hij nee....dacht dat ze naar een Club gingen om te feesten.....de afzakkertjes nemen ze in het restaurant....

Komen de jongens nu pas thuis....ik zie t bij het ontbijt wel......ik draai me om...duw de oordopjes die warm en zacht zijn wat dieper in mijn oren en slaap lekker verder....

Na het Ziplinen inclusief een beklimming van een bergwand en een wiebelende hangbrug te hebben overwonnen, staat in de middag een vier uur durende wandeling op het programma......naar het dorpje aan de voet van de berg waarop de illustere en fameuze Incastad Machu Picchu ligt....De stoomfluit van de met veel lawaai naderende trein van PeruRail waarschuwt ons dat hij eraan komt...we lopen op en naast de rails....al twee uur zijn we op pad....de spoorlijn gaat dwars door de jungle en we passeren af en toe wat kleine restaurantjes en hostels waar wandelaars die net als ons op weg zijn naar Aquas Calientes even rusten, een banaatje eten, wat water drinken of een candybars kopen.....

Vijf dagen geen suiker was het advies van de dokter gisteren, omdat mijn bloedsuiker veel te hoog was....gisteravond dus een aangepast menu, en ook de lunch na het Ziplinen bestond uit meer groente en salade dan de rest...goed dat John dit aan alle restaurantjes onderweg heeft doorgegeven....das pas service!

De kloof waar de spoorlijn doorheen loopt wordt smaller....de bergwanden weelderig begroeid met bomen, planten, varens zo groot als ik nog nooit heb gezien komen steeds meer aan beide kanten op ons af....een zwerm vogels vliegt luid kwetterende omhoog....de kloof maakt een scherpe bocht en onze gids John stopt bij een stenen plateau...na een uur zijn we veel wijzer geworden over de cultuur van zijn volk. Het leven gaat over balans...tussen het zichtbare en het onzichtbare, tussen de bovenwereld waar de Condor vliegt, de aarde waar de Poema leeft en de onderwereld het domein van de Slang...de Chakana, het symbool van de Inca's, 'geleend' door de Spanjaarden, de astrologie van de Inca's die juist in de donkere zwarte plekken van de Melkweg dieren symbolen zagen en niet zoals in de moderne astrologie door het verbinden van de sterren  aan elkaar........het ontstaan en de glorietijd van Machu Pichu, het belang van medicinale planten, de natuur die ons alles geeft en er altijd is om ons heen..als iets vanzelfsprekends net als de lucht en het water.....net als het water wat voor 80% het belangrijkste bestanddeel is waaruit het menselijk lichaam bestaat...... Ik tast naar mijn broekzak, pak het halfvolle flesje water en klok hem naar binnen......ik heb een droge mond......drink Robbert, drink meer, de woorden van de dokter, Yvonne en andere mensen die het belang van genoeg water drinken op een dag benadrukken, vallen me binnen.....

'Look up there', en John wijst naar een vierkant gebouwtje hoog bovenop de berg...' behind is Machu Picchu', we lopen er omheen legt hij uit. Dat is de wachttoren......de archeoloog in mij maakt een sprongetje.....mijn hoofd roept...jaja met 3000 mensen tegelijk naar boven, 2000 met bussen en 1000 lopend..... En in de middag weer, want er zijn twee rondes gezien de drukte ... De provincie heeft limieten gesteld aan het aantal mensen dat tegelijkertijd Machu Pichu binnen mag.....over de hele wereld komen toeristen naar Peru om dit wereldwonder met eigen ogen te zien.....ik ben benieuwd naar morgen.....dan gaan wij......mijn flauwvallen van gisteren ben ik alweer vergeten......en tegelijkertijd als ik eraan terugdenk voel ik ook mijn kwetsbaarheid...tsjee...25 jaar geleden kon niets me stoppen, kon ik de wereld aan....voor niets en niemand gevreesd, een sterk en lenig lijf dat het altijd deed.....nu twee keer ouder en wijzer en meer realistisch.....ik ben niet onsterfelijk, tijd begint te dringen....en het klopt niet....... De laatste woorden van John hoor ik: wij geloven niet in tijd; het leven is een cirkel, het stopt nooit. Sterft je lichaam, dan kom je via de onderwereld in de bovenwereld, word je opnieuw geïnspireerd en geboren in de wereld op aarde. Daarom zijn mummies voor de Inca's altijd in de foetus houding gepositioneerd en hebben ze schaaltjes eten, zaden, symbolen, beeldjes en andere offerandes mee voor de reis naar beneden naar boven.

Daarom konden 10.000 mensen 50 jaar van hun leven geven aan het bouwen van Machu Pichu voor hun Inca koning Pachacutec...de toewijding hield niet op, omdat hun leven hier op aarde slechts onderdeel is van de cirkel van het leven, waarin beperking in tijd niet bestaat......mooi om zo in het leven te staan....

'Hier ben ik met je getrouwd...633 jaar geleden.' ...de woorden van Yvonne 25 dagen geleden in Pikillacta....mijn hoofd geloofd er niet in.....en toch als het waar is, geeft het me veel rust....heb ik alle tijd.....moet ik niet nu alles zien,  komt er een andere tijd......waarin ik ......