Love and rest in paradise: part one

Beeld je in.....

Het geluid van de branding van de zee...de zon die door de gordijnen naar binnen piept....de schaduwen van wuivende palmbomen  maken een boeiend patroon op diezelfde gordijnen.....we worden wakker nadat we gisteravond laat in het donker in Máncora zijn aangekomen, 1500 km noordelijker dan Lima en zo goed als op de evenaar....

Ik lig op een ligbed, de wind blaast de South Pacific Ocean met witte kopjes naar het witte strand waar de golven breken en branding na branding het strand donker maakt van water, en als het zich even later weer terugtrekt, weer droog en wit achterblijft.....het water van de ' Infiniti pool' (zo'n zwembad zonder einde omdat hij optisch overgaat in de zee), tekent blauwgroen af tegen de lichtblauwe lucht waar een oogverblindende zon haar warmte over de aarde strooit......

Goed dat we besloten hebben om twee volle dagen uit Lima weg te gaan.De stad is druk en door de laaghangende mist is het er vaak bewolkt en ca 17 graden....en op de een of andere manier ben ik de stad ook gaan waarderen, m.n. de wijk Miraflores....

Ik zie mensen joggen over het strand beneden bij de zee....dat wil ik ook weer kunnen.....twee zwarte paarden met twee mensen een begeleider galopperen over het strand....dat wil ik ook wel....ik ken mijn beperkingen nu....en ook mijn verlangen voel ik om het drukverband eraf te halen en weer gewoon en vrij te kunnen lopen....ik realiseer me de vanzelfsprekendheid van gewoon te kunnen lopen en dat alles gewoon functioneert.....en....tsja....weer een signaal dat we nu echt moeten ophouden met de komende zes weken vol programmeren....niet dat we dat van plan waren en we zijn wel avonturiers die graag erop uit trekken....