Onverwacht toch samen in Lima en Huacachina oase in woestijn

We staan in de rij op Cusco airport om in te checken. Wat me opvalt is dat het ene na het andere stelletje voor ons met koffers en al ergens anders naar worden verwezen. Hebben ze net als wij teveel gewicht? Na twee weken zijn we al een sjamanistische trommel van Buffalo huid, twee schaakborden waar kunstig uit hout uitgesneden Inca's en Spanjaarden het tegen elkaar opnemen, een Inca Vaso Magicalo en wat sleutelhangers rijker...

Ik ben druk in de weer om mijn fel oranje Sealbag om mijn rugzak te doen terwijl Yvonne druk aan het praten is met de dame achter de balie.... lieffie hoor ik en meteen gaan de alarmbellen bij me af....dit is geen gewoon lieffie, deze lieffie klinkt anders dan anders.....

We staan weer in de rij, nu bij een andere balie... Wij dus ook hahaha...de vlucht is gecancelled, zomaar...aanbod is een hotel overnachting en de vlucht naar Lima morgen...terwijl Jesse en Mats over drie uur op Lima staan met de KLM vlucht die natuurlijk stipt op tijd is....Even schakelen....wat nu ...alternatieve vlucht met andere maatschappij vandaag nog. We krijgen van een aardig vrouwtje een ticket aangeboden, ze heeft een reisorganisatie en de ticket is 100 euro pp goedkoper dan aan de balie waar we nu staan...380 euro pp zegt Yvonne....slik....maar we komen wel om 1815 op Lima aan...Doen! zeg ik zonder aarzelen. Zowel mijn moeder als Annemarieke hadden de mogelijkheid al geopperd dat het mis zou kunnen gaan...en ik steeds maar zeggen dat we t allemaal prima hebben gepland....hahaha...dus het zal ons niet gebeuren dat we te laat zijn...ik had ze al voorbereid dat ze misschien even op ons zouden moeten wachten, de naam van het hotel al doorgegeven en el taxista die met een bordje met Yvonne Abbring erop klaar zou staan plus een paar handige Spaanse zinnetjes.....jaja op alles voorbereid!

Om 1930 staan we bij de bagageband...ons vliegtuig vertrok een uur later vanwege drukte op Lima. Ik had geoefend op een welkomst ceremonie voor de jongens. Ik zou zittend op de grond middenin de aankomsthal met ritmische slagen op mijn Buffalloleren trommel mijn twee zoons welkom heten (zie oefenfilmpje)....die ceremonie viel in het water....jammer

Om 20.00 vallen we elkaar emotioneel en zwaar gestresst in de armen....GELUKT, toch nog.

We staan weer in de rij. Een VIP bus brengt ons in 5 uurtjes naar een rustgevende stille oase in de woestijn, heerlijk even uit het drukke Lima en genieten van zand, rust en twee nachtjes in een tent. Bekijk het filmpje maar. CU around amigos....