Rust en onrust op de kermis in de oase deel 1

Zand, zand en nog eens zand.....we sjokken achter elkaar aan omhoog. Jesse voorop, Mats als tweede, ik volg hem en Yvonne achter mij. Het is weliswaar geen berg op 3000m hoogte, maar 200m stijl omhoog lopen in het zand is ook een aanslag op mijn zuurstofmachinerie, ik hijg en besluit om de 20 stappen even te stoppen en bij te tanken. We zagen gistermiddag veel toeristen die hoge zandberg oplopen achter de oase, dus dachten we ....inderdaad je raadt t al.....wij natuurlijk ook...gelukkig is het nog bewolkt. Ik heb toch even geïnformeerd bij een local wat het meest handige schoeisel is om die zandberg te beklimmen....schoenen zijn hij...het zand kan heet worden als de zon schijnt te schijnen...

Mijn blote voeten proberen grip te krijgen in het zand door met met tenen een klauw beweging te maken als ik mijn stappen zet....ik kom vooruit en ik heb ook het idee dat ik weer naar beneden zak.....hahaha moet je die mensen zien lachen we tegen elkaar...die kruipen op handen en voeten naar boven....

Even later.....met onze handen in onze slippers krauwelen we op handen en voeten verder naar boven..nabootsing is altijd al de beste manier z'n leren geweest. Wij doen gewoon mee, omdat het niet alleen lekker fysiek is, maar het ook sneller lijklt te gaan.... De beloning is er dan ook naar. Mooi uitzicht en rust op de top.

7-8 11.30u: de filmpjes volgen vanavond Peru time. Nu even met de jongens 30 baantjes trekken