Lima, een stad om te haten én lief te hebben...en verliefd op Peru

De drukte van het verkeer in Lima..... Van het vliegveld naar ons hotel....

We hebben een mooie deal voor een taxi: 50 sol en ze beginnen standaard met 70. Dit is echter wel een stress haan zeg....wat een getoeter, bumperkleven, rechts inhalen, zijweggetjes nemend en hij zit maar steeds naar voren gebogen over zijn stuur. Ik laat het maar over me heen komen in het vertrouwen dat de ander weet wat hij doet...hij is immers de taxichauffeur en niet ik.....Yvonne herleeft de trauma's met de taxichauffeur in Thailand.....ga ik haar gerust stellen, ga ik tegen de chauffeur zeggen dat hij rustiger moet rijden....nee, niet om hem op te voeden en ook niet om Yvonne te helpen.... trauma's zijn echt niet prettig om weer te beleven en ik gun m'n lief ook dat ze ervaart dat het niets met het NU te maken heeft.....geen herhaling van toen, want nu is nu.....

We hebben een heerlijke rustige chauffeur die ons de volgende middag naar het vliegveld brengt...heerlijk om niet deel te nemen aan de gehaaste drukte maar soepel door het verkeer te glijden....wat een prachtige chaos is Lima toch.....Miraflores is de duurste wijk en dat merk je...ik geniet echter van de andere wijken....de bussen die propvol zitten, inclusief deuken...opvallend is dat de mensen zo rustig zijn, ze kijken een beetje naar buiten, praten met elkaar...op straat eetstalletjes, een man met een handdoek (net gefitnest?), een verliefd stelletje zoent elkaar op het smalle voetpad naast de drukke vierbaansweg waarop we rijden....alsof de wereld niet bestaat, een gezin inclusief opa en oma wil die vierbaasweg oversteken als de file onze taxi doet stoppen....ik herken het gebaar van de opgeheven hand van de man, zo hield ik het verkeer ook tegen als we in Cusco met z'n vieren de straat overstaken.....

Sommige straten zijn oud en vervallen met weinig mensen, dan weer een pleintje met groen en spelende kinderen...de mensen ogen vriendelijk, bezig ,in zichzelf, met elkaar, om zich heen kijkend, in de bus, lopend op straat.....bij de stoplichten de straatverkopers: water, stickers, kauwgom, koekjes.....ik realiseer me terdege dat wat ik zie wordt gekleurd door het prisma waardoor ik kijk.....de dingen die me opvallen, vallen me op, omdat het prisma me dat laat zien......en dat is OK.

Lima is ook een stad van overleven, elke dag weer zorgen dat er geld wordt verdiend om je huur te betalen, je gezin eten te geven, en alles om de dag levend door te komen....

Ons vliegtuig stijgt op....ik word in mijn zachte en brede businessclass stoel gedrukt, ik bof maar....en ben waarnemer en ontvanger van de geweldige gastvrijheid en vriendelijkheid van de KLMers...champagne, interesse, persoonlijk voorstellen van de purser, ik heb een hele ruime zithoek, een groot TV scherm, een heuse koptelefoon met oorschelpen en een menu kaart, wijnkaart en exclusieve koopjes.....best duur nog.....

Ik herinner me de vluchten dat m'n vader terugkwam van zijn zakenreizen en dat ik altijd in spanning was wat hij nu weer had meegebracht aan etuitjes, sokjes, Delft blauwe huisjes...zeepjes, lucifer doosjes.....allerlei dingetjes die mij toch een beetje deden meebeleven wat hij beleefde.....en de keren dat we mee mochten, ook in businessclass.....wat een feest en wat bijzonder voelde ik me dan.....net als nu hahaha grappig hoe mijn ego er al snel een verhaaltje van maakt, dat ik me even anders voel dan alle andere mensen op het vliegveld.....lief...haha m'n ego....en ik geniet er ook van hoor....ik bof dat de verzekeraar dit voor me betaalt.....

Wat voor mensen zitten hier, allemaal betaalt door hun werk? Zou ik internationaal willen werken, punten verzamelen, in airport lounges willen vertoeven, de wereld over vliegen? Ik weet het antwoord.... niet meer....niet alleen....ik wil de wereld verkennen met m'n lief, op avontuur met Yvonne, ik heb de smaak te pakken en wil ook in het klein dingen ontdekken, samen op pad, nieuwe dingen meemaken, de wereld ligt aan onze voeten, zo voelt het....niet perse ver...zoals Zuid Amerika. En het is fijn om een doel te hebben, zo'n drang in jezelf te voelen, ergens heen te willen, omdat het werelddeel je aanspreekt, een land je aanspreekt, ik ben verliefd geworden op Peru, de mensen, de overweldigende natuur, de taal, de muziek, de cultuur, de rijke historie.....nou.....zo ongeveer