In witte badjas door de kou.....wat gedachtes in de Colca Canyon

Het is 19.30. In witte badjassen en op slippers lopen we terug naar onze kamers. Suites eigenlijk. Echt luxe! In stilte denk ik terug aan de mooie dag die we hebben gehad.

Vroeg vertrokken uit Arequipa met Milly, onze gids zijn we naar de Colca Canyon gereden, zeg maar de Grand Canyon van Zuid Amerika. Van het hoogste tot het laagste punt 4000 meter diep. En onze tocht voerde langs de acht vulkanen die om Arequipa heen liggen,waarvan er nog eentje actief is met een continue rookpluim uit de kratertopper. We hebben les gekregen in hoe je cocabladeren moest kauwen tegen de hoogteziekte. Niet echt lekker maar wel effectief als je stops onderweg hebt op 4000 en 5000 meter hoogte. Nu snap ik waarom al die Peruanen op cocabladeren kauwen. Je krijgt geen hoofdpijn en wordt niet misselijk als je ook maar genoeg water drinkt. Op 5000m hoogte merkte je echt dat het zuurstofgehalte in de lucht gehalveerd is. Jesse en Mats, stoer als ze zijn, gingen een rondje hardlopen om de parkeerplaats. Nou dat hebben ze geweten. Hijgend als postpaarden kwamen ze terug. Jesse kreeg daarna last van hoogteziekte en daarvoor hadden we dan weer pilletjes mee gekregen van de GGD. Zijn die ook maar op, scheelt weer een paar gram in de rugzak.

Wat een mooie en overweldigende natuur hier. Prachtige vergezichten, strak blauwe lucht, brandende zon, met sneeuw bedekte bergtoppen en vulkanen en als we de 3800m gepasseerd zijn geen agricultuur meer, maar alpacas en lama's. We rijden langs de grootste cementfabriek van Peru, die allerlei soorten cement levert aan Bolivia en Chili. Langs plekken waar goud en zilvermijnen zijn en een heel dorp met kleine huisjes waar de mijnwerkers leven, we zien een trein hoog in de bergen met twee grote locomotieven wel 50 karretjes voorttrekken waar goud, zilver en andere mineralen in worden vervoerd.

In de centrale vallei van de Colca regio ligt Chivay, de grootste plaats in de regio. Daar stappen we uit. Ik vraag aan Milly of er nog een wandeling in het verschiet ligt. Wel voor ons, niet voor de rest van de groep zegt ze.....de rest gaat naar de openbare warmwaterbronnen in het stadje....Even later wandelen we een nabijgelegen dorpje uit op weg naar ons hotel de Colca Lodge, een nacht in een echt luxe hotel met eigen warmwaterbronnen. We vragen veel en Milly vertelt honderduit! We lopen naar Rio Colca die we over steken via een brug die ergens diep onder ons ligt. De rivier heeft duizenden jaren geleden de Colca Canyon uit de rotsen geslepen en waar je ook kijkt tegen de bergflanken aan zie je terrassen waarop vroeger en ook nu nog groenten en allerlei gewassen worden verbouwd. We passeren een half rond soort Amphitheater van wel 30 treden hoge perfect halfronde terrassen. Alle terrassen in de Colca vallei zijn pre Inca. Milly vertelt dat het 'amfitheater' een groot agricultureel laboratorium was, waar werd geëxperimenteerd het verbouwen van groenten en gewassen. Op de terrassen werden verschillende klimatologische omstandigheden nagebootst qua hoogte, aantal zonne uren en wind waardoor de perfecte omstandigheden konden worden ontdekt voor de diverse gewassen. Na de ontdekking werd deze kennis verspreid over alle boeren van de volkeren in de aangrenzende regio's. We dalen stijl af en staan op de brug over de Rio Colca. We zien wat graven in de muren die oprijzen uit de rivier. Aan andere kant wijst Milly ons de Colca's aan. Gaten in de rivierwand die niet werden gebruikt voor overleden mensen, maar voor het bewaren van verbouwde groenten en gewassen en vis. Door de omstandigheden in de schaduw van de canyon en de koude kon het wel maanden worden bewaard. Daarna werd het verdeeld onder de mensen die te weinig te eten hadden. Zowel pre Inca als Inca kenden een systeem waarin gemeenschappen en families voor elkaar zorgden en als ze er niet uitkwamen kregen ze te eten vanuit deze voedseldepots.

De ColcaLodge heeft een eigen Alpacaboerderij. Alpaca is een van de meest belangrijke producten zowel voor Peru als vorig de export. Alpaca's lijken op lama's, maar waar lama's voor transport worden gebruikt, is de wol van de Alpaca's dat eenmaal per jaar wordt geschoren het nieuwe AndesGold. Het kan zich meten met kashmere en de ontwikkelingen ter verfijning van de fybers gaat door. Het bedrijf Pacha Marca is leading daarin. We kijken een filmpje, testen onze kennis in hoe herken je een Alpaca en nemen een duik in de warmwaterbronnen...36-38 graden Celsius. Het is inmiddels 18.45, donker en we horen beneden ons de Rio Colca stromen. Boven ons honderden sterren in een pikzwarte hemel. Geen wonder dat de Inca's zulke goede astrologen waren. Hier zie je de sterren en zelfs de Melkweg....we zijn er stil van!

Moe, warm in badjas met witte mutswandelen we terug naar onze suite....