Jarig

Vandaag ben ik jarig. Althans we doen net alsof.....Yvonne heeft de cadeautjes al zeven weken in haar tas en ze vindt het leuk om mijn verjaardag hier te vieren...nou dan doen we dat toch....wat is het toch een schatje....

Kom ik uit de douche hangt er hartelijk gefeliciteerd onder de parasol van ons ontbijt tafeltje en staat er een kaartje, nog een kaartje, een doosje en een zwart mysterieus fluwelen zakje. Leuk hoor....ik hou van cadeaus!

Een lief kaartje en ook eentje van haar moeder, een spel over de dag 15 september en wat er op die speciale dag allemaal voor bijzondere gebeurtenissen waren door de eeuwen heen en een leren Diesel armband....mooi maar hij zit is gedraaid en dat vind ik minder mooi helaas....gaan we samen ruilen als we volgende week weer in Nederland zijn.

Vandaag m'n laatste boek begonnen waarvoor ik nog twee dagen heb. 'Fire in the blood' van een Joodse schrijfster die geboren is in Rusland, na de Russische  revolutie gevlucht  naar Parijs,  vlak voor de Duitse invasie gevlucht naar een dorpje op het Franse platteland en in Auschwitz aan haar einde is gekomen in 1942. Het manuscript is later door haar dochters gevonden, echter maar voor de helft en na de eeuwwisseling pas gecompleteerd, doordat haar autobiografen het resterende deel tegen kwamen. Uitgegeven in 2007..een mooi broeierig boek over het leven in een klein Frans Paysan Dorpje........

Heerlijk.....ik kijk af toe op en staar dan naar de horizon....de oceaan, de golven, de wind, de witte kopjes op het water en daar........nu niet goed te zien en toch heel ver weg vlakbij de horizon weer opspattend water......ik zie een donker gekleurde vis omhoog springen en in het water plonzen.....weer die waterspuit omhoog....gaaf hoor....ze zijn er weer.....

Langzaam dringt van rechts een school pelikanen mijn ooghoek in....ze vliegen rustig en gestaag vlakboven het blauwe water....mooie vogels zijn het toch.....dan houden ze hun vleugels stil en scheren ze in één rechte lijn achterelkaar aan....ik tel er 10......dan klappen ze weer met hun vleugels om hoogte te winnen en verdwijnen ze links uit mijn ooghoek.......

BONK, daar valt een kokosnoot op de grond......niet waar we zitten, maar vijf meter verderop. Yvonne zoekt op dat er jaarlijks 150 mensen dodelijk worden getroffen door een kokosnoot die al dan niet gevuld met water met een snelheid tussen de 40-80 km per uur van 25 meter naar beneden raast......dood ben je dan als je 3-5 kilo op je knar krijgt....

De twee tosti's gaan er soepel in.... Fijn onze keuken waar we gister onze halve pizza van de dag ervoor in de oven hebben opgewarmd.....met een glaasje wijn erbij smaken ze nog heerlijk.....lekker dat we voor onze lunch en het avondeten niet de deur uit hoeven....echt een luxe om zelf een beetje te rommelen...in zo'n echte open buiten keuken....

De strandwandeling naar een hotel een uurtje richting het dorp is lekker.....de zon staat al wat lager en met de wind en zon in de rug lopen we naar het strandterras waar we eergisteren een lekkere smoothie hebben genomen.....lekker het zeewater tussen m'n tenen het harde zand bij de branding waarop ik mijn krukken goed stevig kan neerzetten genieten we samen......

En zo gaat er weer een dag voorbij.....another day in Paradise