Inatrail dag 4: 'May I present to you: Machu Picchu'

Regen klettert op de ramen en op straat. Het is nog pikdonker en om 04.30 exact lopen we de trappen af naar het centrale plein van Aquas Calientes...Yvonne in poncho geleend van de jongen bij de receptie. Ik heb een vuilniszak over mijn lijf getrokken met een gat erin waar m'n hoofd uitsteekt.... Werkte gisteravond met de plotselinge hoosbui ook prima, de gekke blikken van Peruanen negerend. Jesse en Mats zijn al een uur onderweg met Nina en Lowi en onze gids Big Daddy John....wie er als eerste is....

Gebouwd voor en door Pachacutec, de Incakoning die vanuit Cusco, wat in Quecha 'de navel van de wereld' betekent,  het Incarijk in 100 jaar uitbouwde tot wat het was in zijn glorietijd...een bloeiend rijk dat zich uitstrekte van Ecuador tot Noord Chili. In Machu Picchu woonden ca 350 mensen, vooral de familie van de koning, hooggeplaatste edelen en sjamanen en de beste ambachtslieden, beeldhouwers, steenbewerkers, wevers en experts van gewassen en landbouw. Ze kwamen uit alle delen van het Inca Rijk, van oorsprong uit alle andere volkeren die in die tijd leefden in  de Andes..... Pachacutec deed het onmogelijke....een Incastad niet hoog in het Andes gebergte, maar midden in de groene, vochtige en weelderige jungle in de uitlopers van de rivieren die even verderop de langste rivier op aarde vormen, de Amazone....onmogelijk vanwege de gevaren die de jungle met zich meebracht; niet alleen de roofdieren maar ook de muggen die ziektes die overbrengen.....Door op een plateau 2200 meter boven de jungle deze ongeëvenaarde stad te bouwen kon hij niet weten dat hij daarmee een wereldwonder aan het neerzetten was....ruim 550 jaar geleden...

'May I present you, Machu Pichu', deze legendarische woorden uit de mond van Big Daddy John blijven me lang bij....onze pas versnelt onbewust als we de hoek omgaan en oog in oog staan met dit wereldwonder....nu nog zwaar ingepakt in een dikke laag van wolken....zachtjes dalen de regeldruppels neer op m'n poncho...die ik voor 5 Sol in het dorp heb gekocht, toen we een uur in de regen, gelukkig onder een afdakje moesten wachten op de bus....die om 5.30 vertrok om ons naar boven te brengen.....

Ik had me er van alles bij voorgesteld en toch valt dat alles in het niet bij wat we daar de komende drie uren elkaar meemaken en ervaren.....de dramatische plek, het wolkendek dat als een op en neer golvend laken de ene keer een fantastisch uitzicht geeft op de Oude Stad (in Quecha; Machu Pichu) en op een volgend moment drie kwart van de stad hult in dikke witte wolken, de groene jungle waarmee de bergtoppen om ons heen is bedekt, de uitgestrekte binnenplaatsen, de terrassen waar je ook maar kijkt en de tempels met meesterwerken van steenhouwerij, de tempel van de Drie Ramen, van de Condor, de Intihuatana ook hier! De foto's geven een indruk en ik heb een tip: ga-zelf-kijken......!

Moe en snakkend naar een warme douche lopen we met onze kleine rugzakken waaruit we drie dagen hebben geleefd over het centrale plein van Cusco naar ons bekende hotel....het zachte dekbed lonkt en om 2030 vallen Yvonne en ik met een glimlach als een blok in slaap

t een glimlach als een blok in slaap.

.....