Patiënt

De zuster rolt mijn rolstoel door steriele witte gangen....Mijn reisgezelschap volgt me op de voet....de kamer is klein, ruikt naar ontsmettingsmiddel en ik lig op een bed.....de zuster komt terug met een ijzeren schaaltje en zet dit naast me neer....Jesse en Mats

 vluchten de gang op.......eeeuuuhh....'painrelief' zegt de zuster 'in the vains....' ik schrik....geen geprik nu ...ik ben fel...daar heb ik geen zin in, ik weiger, zo'n pijn heb ik niet....I speak to the doctor en de zuster loopt weg......'heb je die spuit gezien' roept Jesse vanaf de gang.....Mats laat met twee wijsvingers uit klaar zien hoe groot..... Even later is de spuit een meter lang en lachen we de spanning samen weg......

Vanmorgen m'n knie verdraaid in de badkamer en met een pijnschreeuw naar bed teruggehinkt......kut...wat nu weer......toen ik vier weken geleden de krak in mijn knie wonderwel goed had doorstaan en zelfs de Incatrail heb overleefd, had ik gehoopt geen last meer te krijgen van m'n knie en dat m'n lijf me niet meer in de steek zou laten.....ik moet er weer een keer aan geloven...juist op deze laatste dag met Jesse en Mats 23 augustus, de dag dat we samen in Lima hebben en rustig afscheid van elkaar gaan nemen...om 1600 gaat de taxi ze brengen naar Lima Airport.....

Jesse betaalt de lekkere lunch om de hoek bij ons hotel...  Idee van zijn vrienden over genomen om ons te bedanken voor de gave drie weken....heerlijk zo'n zoon!!!!! We lachen om de dag tot nu toe .. de dokter constateerde dat er een stukje bot van m'n knie is afgebroken, bij de aanhechting van mijn kruisband, de röntgen foto's laten t duidelijk zien....de tocht van Yvonne en Mats door de wijk vol winkeltjes met orthopedische hulpmiddelen...de brace en de krukken die ze gekocht hebben....de afspraak voor de MRI morgen als zij alweer terugzijn in Nederland....

Het taxibusje draait om de hoek van de straat en verdwijnt uit ons zicht....daar gaan ze alleen in de taxi naar het vliegveld....na drie heerlijke weken samen, heel gezellig, met ook meningsverschillen en ruzietjes, genoten van de mooiste uitzichten, indrukwekkende bergtoppen en natuur, Inca wonderen en de geschiedenis van Peru en de volken die sinds 5000 v Chr de Andes als hun thuis hebben beschouwd....... Yvonne pinkt een traan weg...afscheid vindt ze moeilijk....ik slik een brok in mijn keel weg, voel hun aanwezigheid nog in m'n lijf en kijk tegelijkertijd ook uit naar de rust die we de komende week willen..... één plek, uitslapen, geen gesleep met rugzakken en zon en warmte, zee en frisse lucht.....daar verlangen we naar nu...samen....

Op één been met krukken en een brace lopen we naar ons hotel...het regent een beetje en de stoep is glad.....ik wilde lopen....geeft me een goed gevoel.... buiten...onder de mensen in de frisse lucht.....bij het hotel val ik bijna omdat één van mijn krukken uitglijd....hahaha.  Ik corrigeer en het gaat goed.....we hebben lekker gegeten samen....

Als een blok vallen we in slaap.....wat een enerverende dag.....