Los Conquistadores uit 1969, voor iedereen die naar Peru komt een Must Read

Ik kook nu kip met rijst en denk een terug aan de dag van gister.

Naast de keuken, de slaapkamer hebben we ook een mooie open woonkamer, met een mooie bamboe inrichting, banken met zachte witte kussens, een flatscreen (die gaat we niet gebruiken....) en heel veel boeken. Volgens mij was dit het verblijf van de Nederlandse eigenaar, want er staat ook een bureau, doosjes met handgemaakte sigaren uit Cuba, cd's, cassette bandjes en andere persoonlijke spullen in de kastjes. En  boeken vanaf de jaren 60, veel over de Andes en Peru en ook het boek The Conquistadores. Een dik rood boek, dat ik gister heb verslonden...over de koningrijken in Spanje die na de 800 jarige overheersing door de Arabische Moren en volkeren die vanuit Afrika Spanje hebben ingenomen, door Ferdinand en Isabelle tot één Spanje werden gesmeed. Over de Vechtnatie die Spanje was geworden, waar het merendeel van de manlijke  bevolking  ook maar een doel had, vechten voor grond en zelfbehoud voor heer en koning van het land.

Toen de rust enigszins weer keerde op het Iberische schiereiland, kwam de focus dan ook natuurlijker wijze op het veroveren van andere onbekende gebieden....eerst de focus op Afrika, Indonesië voor peper, maar al gauw kreeg ook de andere kant van de wereld aandacht....in een tijd dat de mensen dachten dat de aarde plat was.....

Het boek leest als een trein en de veroveraar van Peru, Francisco Pizarro, de Incakoning Pachacutec en de strijd die zijn zonen voerden om zijn opvolging wordt uitvoerig, kleurrijk en met veel details over de karakters van deze mannen beschreven. Het werpt een mooie inkijk in het waarom Pizarro met een relatief klein leger een heel Incarijk omver wist te werpen, de dubieuze rol die de kerk daarin heeft gespeeld en hoe het politieke spel aan het hof van Spanje, ver van Zuid-Amerika, zijn invloed op de kolonie steeds verder verhogen, zeker omdat Ferdinand en Isabelle financiën nodig hadden om hun koninkrijk op orde te brengen naar de oorlogen in Europa te financieren....

 De conclusie blijft staan. 'In the name of Christ, Pizarro destroyed a fruitful Empire, bringing nothing but disaster, contributing nothing. He represents the dark side of man. Man the Destroyer. And yet, we cannot help having a sneaking admiration for him - his blind determination, his courage and endurance, his incredible luck. The odds he faced were fantastic. In the number of his opponents, in the climate and terrain, above all in the unknown seas,  which his three expeditions penetrated. Despite his base qualities, Francisco Pizarro remains a perversely heroic figure.' 

Benieuwd of hij ook zulke mooie zonsondergangen heeft gezien als wij bij de kust van Tumbes, even boven Máncora waar wij nu verblijven....