Touching the void: leegte aanraken en immense verbondenheid voelen

''Dat wil ik ook een keer willen doen', zeg ik verlangend en hardop als vader en zoon die we in Arequipa hebben leren kennen,vertellen dat ze samen een berg van 5000m hebben beklommen...hij met een zuurstoftank, boven de vijftig en zijn zoon vond t ook megazwaar....en hoe gaaf t was....

Onze zomervakanties in Oostenrijk en de bergwandelingen die we daar hebben gemaakt, ook Yvonne kan daar erg van genieten en tegelijkertijd twijfel ik of ze wel mee wil......mmm maar eens checken of ze mee zou willen....ik lig op m'n buik met m'n rug in de zon bij ons strandhuis in Máncora en vraag t haar.....' jahoor zegt ze, dat lijkt me leuk...gaaf zo'n avontuur weer met z'n vieren wellicht... Mee wil Annemarieke ook.....
In de bergen zijn maakt me kalm, doet me de omvang van de natuur op aarde beseffen,  net zo als mijn blik vanaf m'n stoel in onze tuin op de oceaan die voor ons ligt....de horizon, het blauwe water, de wind, de branding, de witte koppen op het water dat ook doen.....ik voel dan mijn verbondenheid met iets groters dan ikzelf...dat ik als mens deel uitmaakt van diezelfde natuur die in Nederland zo vaak beperkt is tot bepaalde plekken, afgebakend door wegen, dorpen en steden of zoals thuis waar ik de natuur in huis haal door een plant in een pot, een boomstam aan de muur, een houten vloer en een verwilderde achtertuin.....ik hou van de natuur, het bos, de zee, de bergen, natuurfilms boeien mij ook, maken indruk....

Het lijkt dan allemaal zo te kloppen en dat gevoel maakt me blij...de ontdekkingsreiziger, de verkenner en de avonturier in mij heeft zijn hart verpand aan Zuid Amerika....en dan vooral de Andeslanden...in Cusco heb ik een oude kaart gekocht van het continent, die ik ga inlijsten en ophangen....mijn blik voor de komende periode is gericht op het Westen....na jaren van reizen en backpacken in Azië. We spreken de Spaanse taal steeds beter....echter omdat we over vijf dagen weer in NL zitten is het verlangen om nu nog verder te leren minder geworden....we schakelen te gemakkelijk over op Engels als dat kan...

Het boek van Joe Simpson  'Touching the void' staat tussen de boeken in de woonkamer van ons strandhuis. Ook dit boek trok mijn aandacht op de tweede dag https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Touching_the_Void_(boek)

In ruim een dag had ik hem verslonden ...waarom: twee mannen gaan een berg in de Andes van Peru beklimmen, nadat ze de top hebben bereikt, tijdens een afdaling in een ijskoude zware sneeuwstorm, krijgt Joe een ongeluk en breekt zijn knie, zijn maat Simon helpt hem zo goed als het kan van de berg af en moet op een gegeven moment het touw doorsnijden waaraan Joe over de rand van een klif hangt om ook niet zelf de dood in gejaagd te worden.....

De schoonheid en de onvoorspelbaarheid van de natuur en de vriendschap en samenwerking tussen de mannen, het vechten met al je lichamelijke gebreken, en de wilskracht, doorzettingsvermogen en alle stemmetjes in je die om aandacht vragen, het vertrouwen op waar het jou echt om gaat en dat je altijd dat als basis kunt nemen voor je besluiten.....

'Yvonne, kom eens kijken .....' ik ben opgestaan en naar het strand gelopen om haar te halen.....ze loopt naar me toe met een vragende blik....'kijk daar' zeg ik....en ze schrikt....
Een hagedis van iets meer dan een meter loopt door het gras.....trots,sterk en behoedzaam op zoek...., zo'n varaantype die deze aarde al meer dan duizend en jaren bewonen in onze tuin......Langzaam gestaag gaat ie op z'n doel af.... Een rood bloemetje in een struik vlakbij onze ligstoelen ....kijk zelf maar naar de foto's