Niet weten.... en nu weten we het

Gisteren in Lima was ongemakkelijk voor mij, in de zin van nog genieten van de mooie wijk Miraflores en tegelijkertijd niet weten voor hoelang we nog in Peru mogen blijven. De repatriëring van de Eurocross heeft contact opgenomen en wij hebben onze wens om nog een week in Peru te mogen blijven gedeeld. Fijn om nog te kunnen ontstressen na alle verwikkelingen de afgelopen week. 

Tsja, het is pas vorige week donderdag allemaal ontstaan op de laatste dag van onze drie weken avontuur met Jesse en Mats. Wat waren het een gave drie weken. Zoveel gezien, meegemaakt en genoten van het land en elkaar. Het lijkt al langer, ook dat ik al langer op krukken loop en ik als tijdelijke invalide door het leven ga.....ik begin er haast aan gewend te raken en schik me redelijk snel in m'n nieuwe gelukkig tijdelijke levensstijl.

We staan in de vertrekhal van Lima Airport voor onze vlucht naar Talara in Noord Peru. Dit keer hebben we een huisje op het strand met een keuken, zodat we niet elke keer uit eten hoeven....heerlijk om ook zelf te kunnen koken....we kunnen wel een privé kok regelen voor 75 Soles per dag....hebben we nog niet gesproken of we dat fijn vinden...

Mijn mobiel gaat en ik krijg Iris aan de lijn van Eurocross....we lopen net met onze rugzakken op zo'n karretje naar de incheck balies van Latam en ik blijf even staan omdat lopen op krukken met mijn mobiel vastgeklemd tussen mijn oor en schouder niet echt handig is... ze heeft haar best gedaan om rekening te houden met onze wens en ook de medische situatie mee te wegen en de verzekeraar die de kosten alleen wil vergoeden als we redelijk snel terug naar Nederland gaan.....begrijpelijk allemaal.

We zijn blij met onze terugvlucht op zaterdag 8 september. Zondagmiddag komen we dan op Schiphol aan....ik heb de huisarts alvast geïnformeerd over mijn situatie, zodat t hele proces van verwijzing naar een kniespecialist en het inplannen van de operatie alvast in gang kan worden gezet...wat een geregel toch allemaal weer....nou ben ik daar wel goed in, echter het brengt me ook uit het hier niet nu moment en de ontspanning en dat vind ik niet prettig.....

Wederom met een rolstoel als eerste de slurf in tot de deur van het vliegtuig...we hebben nu twee stoelen op rij 1. Fijn!!!!! Iets meer ruimte. Terug naar Nederland bof ik dat ik Business Classic mag vliegen...Yvonne niet of met bijbetalen van 1600 euro's....dat vinden we teveel...dus is ze een appje aan het sturen aan de KLM .....benieuwd hoe coulant ze zijn en of ze als er nog ruimte is, ook naast me kan zitten....vroeger heette dat een gratis upgrade......geen idee of daar regels voor zijn....

'Casitas Pacificas' heet ons nieuwe onderkomen voor de komende dagen....paradijsje..

Lekker een week op één plek. Ik neem me voor om echt samen tot rust te komen en te ontspannen....mediteren, boekje lezen, samen zijn, genieten van elkaar, de plek en de omgeving.....voordat de ratrace in NL weer begint.....ik zal ook mijn leidinggevende informeren dat we ruim een maand eerder terugkomen. Ik zal dus eerder beginnen met werken want als er vervoer geregeld kan worden kan ik gewoon werken of thuis natuurlijk.....neem niet aan dat ik gewoon tot m'n operatie als ziek wordt bestempeld......

Ik had het ook niet erg gevonden om eerder terug te gaan....er waren ook opties voor vandaag, maandag en dinsdag....echter Yvonne wilde echt nog even een week samen....en....ze heeft gelijk!!!!! Zoals wel vaker hahahaha: dit is echt prettig nog een week samen!