De natuur spettert tot leven....

Kijk daar......zegt Yvonne op hele enthousiaste toon !

Het is drie uur in de middag. Yvonne heeft net een uur een massage gehad van een knappe Peruaan. Lekker hard.....'dat meisje in Royal Inca deed t hard, maar deze was nog harder' ....klinkt alsof ze het heerlijk vond...dat harde....

Wakker worden van de branding van de oceaan, de houten deuren open en het grasveld zien, de palmbomen, waarvan de groene bladeren wuiven in de wind die altijd zachtjes en soms harder blaast,  en de blauwe oceaan voor ons met de continue  stroom van door de wind opgestuwde golven, die breken op  het strand..... een heerlijk ontbijtje klaarmaken in onze keuken met vers fruit en koude joghurt, Yvonne die gaat sporten (ik wou dat ik dat ook weer kon) en ik duik in een ander gaaf boek dat ik gister vond tussen de vele boeken die in de woonkamer op de planken langs de muren staan gesorteerd. Ook heel veel luisterboeken op cassettebandjes nog in doosjes.....'the history of everything', ' the history of Britain', Great Expectations van Charles Dickens' en ga zo maar door....

We beginnen al gewend te raken aan het mooie plekje, het grote grasveld met de ligstoelen, de ligbedden aan het strand onder een bamboe afdakje, onze douche om het zoute water van je af te spoelen, de open keuken met grote koelkast, gasfornuis, oven, broodrooster, tosti ijzer, smoothie machine en de woonkamer met de heerlijke relaxte banken.....

Vanmiddag heerlijk gewandeld naar het dorp Máncora. Langs het strand...m'n krukken doen het goed...we vertrokken om 1600...heerlijk toch samen wandelen, schelpen zoeken....langs de hotelletjes en de privé huizen langs het strand,......allemaal mooi en net niet te mooi, te perfect.....vriendelijk ogend en heel erg rustig....weinig toeristen hier...omdat de vakanties voorbij zijn of omdat het t nog niet echt ontdekt is Noord Peru. Ik denk dat laatste.....

90 minuten later en twee armbandjes rijker van een jongen en een meisje die zeiden geef maar wat je zelf wilt geven......zaten we aan een terras je met Mojito en Pisco Sour.....Happy Hour dus we namen t ervan..twee voor de prijs van één...met fruitinkopen in een tuktukje weer naarnaar paradijsje gereden.....wandelen heen was met wind mee en zon in onze rug...... cadeautje voor Marquerite gekocht...de buurvrouw die m'n planten groen probeert te houden.......

Kijk daar....zegt Yvonne weer....ik kijk naar de zee...golven en soms een wit kopje van de redelijk stevige wind die naar ons toe blaast....zie je dat....dolfijnen, ik zag r net eentje uit de zee springen.....ik kijk goed en zie weinig....dan een kleine zwarte rug die boven het zeewater uitkomt......en even later zie ik een dolfijn uit het water springen en op zijn rug weer het water invallen...met wit schuim opspattend.....en er klopt iets niet.....
Er klopt iets niet....ik kom er niet zo snel achter....weer een keer springt het beest uit het water en land op zijn rug op de oppervlakte met veel spetters tot gevolg.....dan blaast er een stoot water met lucht hoog in de lucht...zou het......zou het echt....Ik zie een grote zwarte vin recht omhoog uit het water steken....wit aan de onderkant en dan klapt de grote vin hard op het water....tien meter voor de vin springt het kleine walvisje omhoog en land schuin op zijn rug.... Wit water opspattend in de blauwe oceaan.....de zon fel schijnend aan de helblauwe lucht....boven moeder Walvis en haar kleine vliegt een vogel.....kon ik maar die vogel zijn en even van dichtbij dit gave spektakel zien........

Van rechts van ons langs de horizon naar links voor ons herhaalt dit boeiende spel zich keer op keer......de grote rug van de moederwalvis, pikzwart boven het zeewater oppervlak...... Dan de vin kaarsrecht omhoog met de witte achterkant alsof ze zwaait naar ons...dan de keiharde klap van de vin plat op het water en alsof dit het sein is voor de kleine om snelheid te maken, helemaal boven het water uit te springen en plat op zijn rug weer naar beneden spetterend in het water terug te vallen....

Stil kijken we naar de horizon van de zee.....verder op staan tien/vijftien mensen op het strand naar de zee te wijzen en te kijken......' zag je dat', 'hoeveel zijn t er?', 'zo iets mooi, heb ik nog nooit gezien', 'wow, dit is echt bijzonder', zeggen we met tussenpozen tegen elkaar.........op de warme en koude stroming van de South Pacific trekken de walvissen van noord naar zuid en andersom.....dit is hun wereld, hun domein en wij vangen een glimp op van de schoonheid van de natuur die tot leven spettert ......ademloos tot we geen beweging meer zien turen we naar de horizon van de oceaan .....

Een klein filmpje voor het idee...https://youtu.be/htjNYQB7C5w