Over de ruggen van de Andes naar Cusco en vanavond evaluatie tijdens het eten

8J is mijn stoel. Ik kijk naar buiten......we naderen het wolkendek.....hoger en hoger.... De hoogvlakten van de Andes, meren sieren het dorre landschap op...t is winter...nix bloeit en het is prachtig....bergen lijken door de aarde naar boven gedrukt en vormen lage en hoge toppen......de hoge toppen soms met sneeuw. Grappig hoe snel ik gewend ben aan het feit dat steden en hele valleien op 2000 of 3000 of 3800 meter hoogte liggen....alsof dat zeeniveau is omdat er altijd bergen in de omgeving zijn.....en elke keer merk ik dat ik het noem in mijn blogs...hoe hoog we zitten, omdat ik het zo bijzonder vind....ik woon immers in Nederland....op en onder zeeniveau op 0 meter hoogte. hahaha.

 'Jongens' , kondig ik aan, 'vanavond tijdens het eten wil ik graag met jullie evalueren hoe t gaat' ik mag het restaurant in Cusco uitzoeken, benieuwd of ik Jesse kan verslaan die gister met La Tabula del Inca een schot in de roos leek te hebben ....speenvarken was heerlijk......

'Denk er maar vast over na', zeg ik. 'Nou', zegt Jesse, ' ik heb geen punten hoor' . 'We zijn toch op vakantie, waarom wil je dit nou....', is Mats zijn reactie. Ik glimlach omdat ik zo'n reactie wel had verwacht ....'Ik hoef niet meteen antwoord, denk er maar eens over....als jullie straks met Annemarieke zes weken zonder mij zijn, hebben we ook afgesproken om op zondag avond als begin van de week erop een Check In te doen. Niet zwaar, gewoon elkaar even bijpraten over hoe je erbij zit, hoe het met je gaat, wat goed gaat en waar je tevreden of blij mee bent en of er punten zijn waaraan je je stoort of ergert en die je graag anders zou zien. Ik vind het ook voor de laatste 9 dagen van onze Peru avontuur fijn om hier even contact met elkaar over te maken.........ik heb wel een paar punten' besluit ik als aanmoediging....dat pakt iets anders uit als verwacht. Jesse: ' nou dan luister ik daar wel naar en kijk ik wel of ik aanvullingen heb' . Ik blijf stil......'laat t maar een sudderen tot vanavond' , besluit ik ons gesprek....... Ben benieuwd.....ook prima als we in vijf minuten klaar zijn..... Als iedereen maar even z'n stem laat horen.....

Wreed word ik gestoord. Witte bergtoppen schieten langs...we gaan alweer landen schreeuwt de gezagvoerder....we hangen nog deels in de wolken...bergen en dalen, dorpjes en vlakten met bomen wisselen elkaar af.... stoelleuning recht.....snel typ ik verder.....de motoren brullen....we draaien....langs de neus van het Aziatische meisje naast me tuur ik naar buiten....in een vallei tussen de bergen doemt Cusco op....3327m boven zeeniveau en een half miljoen inwoners...een grote stad! Bergruggen die op ruggegraten lijken van dinosaurussen schieten voorbij....laag tussen de bergen links en rechts naderen we deze stad die ik in m'n hart heb gesloten....we zakken tussen de bergen naar beneden.....Cusco here we come again